สองร้อยสิบเจ็ด

ค่ำคืนนั้นในสตูดิโอเงียบสงัด เงียบจนฉันได้ยินเสียงครางเบาๆ ของเครื่องทำความร้อนและเสียงดินสอขูดขีดกับกระดาษลอกลาย ดวงตาของฉันแสบร้อนจากการจ้องเส้นดีไซน์เดิมๆ มานานหลายชั่วโมง มือก็แข็งเกร็งเพราะกำไม้บรรทัดกับสายวัดแน่นเกินไป ฉันลืมเวลาไปอีกแล้ว นาฬิกาเรือนเล็กที่วางไว้ขอบโต๊ะบอกว่าใกล้จะเที่ยงคืน แต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ